W dniu 14 lipca 2023 r. Dykasteria otrzymała list od biskupa José Negri, biskupa Santo Amaro w Brazylii, zawierający kilka pytań dotyczących możliwego uczestnictwa w sakramentach chrztu i małżeństwa osób transseksualnych i homoafektywnych. Po przeanalizowaniu sprawy, Dykasteria udzieliła następującej odpowiedzi.
Poniższe odpowiedzi powtarzają, co do istoty, podstawową treść tego, co zostało już powiedziane w przeszłości w tej sprawie przez Dykasterię:
1. Czy transseksualista może zostać ochrzczony?
Transseksualista – który przeszedł również leczenie hormonalne i operację zmiany płci – może przyjąć chrzest na takich samych warunkach jak inni wierni, jeśli nie ma sytuacji, w których istnieje ryzyko wywołania publicznego zgorszenia lub dezorientacji wśród wiernych. W przypadku dzieci lub młodzieży transseksualnej, jeśli są one dobrze przygotowane i chętne, mogą przyjąć chrzest.
Jednocześnie należy rozważyć następujące kwestie, zwłaszcza gdy istnieją wątpliwości co do obiektywnej sytuacji moralnej danej osoby lub subiektywnych skłonności do łaski.
W przypadku chrztu Kościół naucza, że jeśli sakrament ten jest przyjmowany bez żalu za grzechy ciężkie, osoba nie otrzymuje łaski uświęcającej, chociaż otrzymuje charakter sakramentalny. Katechizm stwierdza: To upodobnienie do Chrystusa i Kościoła, urzeczywistniane przez Ducha Świętego, jest nieusuwalne; pozostaje ono w chrześcijaninie na zawsze jako pozytywna dyspozycja do przyjęcia łaski, jako obietnica i zapewnienie opieki Bożej oraz powołanie do kultu Bożego i służby Kościołowi (KKK nr 1121)
Tomasz z Akwinu nauczał, że kiedy przeszkoda dla łaski znika, u kogoś, kto przyjął chrzest bez odpowiedniego usposobienia, sam charakter “jest bezpośrednią przyczyną, która usposabia do otrzymania łaski”. Augustyn z Hippony przypomniał tę sytuację, mówiąc, że nawet jeśli człowiek popada w grzech, Chrystus nie niszczy charakteru otrzymanego przez niego w chrzcie i szuka grzesznika, w którym odciśnięty jest ten charakter, który identyfikuje go jako jego własność.
Możemy zatem zrozumieć, dlaczego papież Franciszek chciał podkreślić, że chrzest jest bramą, która pozwala Chrystusowi Panu zamieszkać w naszej osobie, a nam zanurzyć się w Jego Tajemnicy. Oznacza to konkretnie, że nawet drzwi Sakramentów nie powinno się zamykać z jakichkolwiek powodów. Odnosi się to przede wszystkim do sytuacji, w której chodzi o sakrament będący «bramą» – o Chrzest. […] Kościół… nie jest urzędem celnym, jest ojcowskim domem, gdzie jest miejsce dla każdego z jego niełatwym życiem.
Tak więc, nawet jeśli pozostają wątpliwości co do obiektywnej sytuacji moralnej osoby lub co do jej subiektywnych skłonności do łaski, nie wolno nigdy zapominać o tym aspekcie wierności bezwarunkowej miłości Boga, zdolnej do zrodzenia nieodwołalnego przymierza nawet z grzesznikiem, zawsze otwartego na rozwój, który jest również nieprzewidywalny. Jest to prawdą nawet wtedy, gdy cel poprawy nie objawia się w pełni u penitenta, ponieważ często przewidywalność nowego upadku “nie podważa autentyczności celu”.
W każdym razie Kościół musi zawsze wzywać do pełnego życia wszystkimi konsekwencjami otrzymanego chrztu, które muszą być zawsze rozumiane i rozwijane w ramach całej drogi inicjacji chrześcijańskiej.
2. Czy transseksualista może być ojcem chrzestnym lub matką chrzestną chrztu?
Pod pewnymi warunkami dorosły transseksualista, który przeszedł również leczenie hormonalne i operację zmiany płci, może zostać dopuszczony do pełnienia funkcji ojca chrzestnego lub matki chrzestnej. Jako że założenie to nie konstytuuje prawa, roztropność duszpasterska wymaga, aby chrzest nie był dozwolony, jeśli istnieje niebezpieczeństwo zgorszenia, nienależnej legitymizacji lub dezorientacji w sferze wychowania wspólnoty kościelnej.
3. Czy transseksualista może być świadkiem na ślubie?
W obowiązującym powszechnym prawodawstwie kanonicznym nie ma nic, co zabraniałoby osobie transseksualnej bycia świadkiem na ślubie.
4. Czy dwie osoby homo-afektywne mogą być rodzicami dziecka, które musi zostać ochrzczone, a które zostało adoptowane lub zrodzone w inny sposób, np. przez surogatkę?
Aby dziecko mogło zostać ochrzczone, musi istnieć uzasadniona nadzieja, że zostanie ono wychowane w religii katolickiej (por. kan. 868 § 1, 2 KPK).
5. Czy osoba homoseksualna i żyjąca w związku może być ojcem chrzestnym osoby ochrzczonej?
Zgodnie z kan. 874 § 1, 1 3. i 3 Kodeksu Prawa Kanonicznego, ojcem chrzestnym lub matką chrzestną może być osoba, która posiada wymagane do tego kwalifikacje (por. 1.) i prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić (por 3). Sprawa wygląda inaczej, gdy związek dwóch osób homoseksualnych nie polega na zwykłym życiu razem [coabitazione – tłum.], ale na stabilnym i zadeklarowanym związku more uxorio, dobrze znanym społeczności.
W każdym razie, należyta roztropność duszpasterska wymaga mądrego rozważenia każdej sytuacji, aby chronić sakrament chrztu (a zwłaszcza jego przyjęcia), który jest cennym dobrem, który należy chronić, ponieważ jest konieczny do zbawienia.
Jednocześnie należy wziąć pod uwagę prawdziwą wartość, jaką wspólnota kościelna przywiązuje do obowiązków rodziców chrzestnych i matek chrzestnych, rolę, jaką odgrywają we wspólnocie, oraz szacunek, jaki okazują nauczaniu Kościoła. Wreszcie, należy również wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia w tej roli innej osoby z kręgu rodzinnego jako gwaranta prawidłowego przekazania wiary katolickiej osobie, która ma zostać ochrzczona, wiedząc, że nadal można pomagać osobie, która ma zostać ochrzczona, podczas obrzędu, nie tylko jako ojciec chrzestny lub matka chrzestna, ale także jako świadek chrztu.
6. Czy osoba homoseksualna żyjąca w związku może być świadkiem małżeństwa?
Nic w obowiązującym powszechnym prawie kanonicznym nie zabrania osobie homoseksualnej i żyjącej w konkubinacie bycia świadkiem małżeństwa.
tłumaczenie: Catolico
.
Copyright © catolico.pl. Wykorzystanie, kopiowanie i powielanie materiału wyłącznie za zgodą Redakcji
